Türk Borçlar Hukukunda Halefiyet

Halefiyet, alacaklıya ifada bulunmuş olan üçüncü kişinin, borçluya karşı rücu hakkını kuvvetlendirmek amacıyla alacaklının alacak hakkını bir bütün olarak kanunen iktisap etmesidir. Türk Borçlar Kanunu'n da halefiyeti düzenleyen genel norm olan 127. madde herhangi bir genel ilkeye yer vermediğinden halefiyete ilişkin temel ilkeler, en geniş düzenlemeyi içeren halefiyet hali olan kefilin halefiyetinden yola çıkılarak sevk edilmeye çalışılsa da kavramsal ve menfaatlere dayalı değerlendirmeler neticesinde, halefiyet kavramı belirsizliğini korumaktadır. Bu tez, dar anlamda halefiyetin tanımını yaparak temel özelliklerini belirtmekte, şartları, hukuki yapısı ve sonuçlarını ortaya koymakta, halefiyetin bir kanuni rücu aracı olarak Türk borçlar hukukunda geçerli olan rücu sistemi içindeki yeri üzerinde durmaktadır. Bunun yanı sıra, Türk Borçlar Kanunu'nda düzenlenen her bir halefiyet halinin münferit özelliklerini değerlendirerek halefiyete ilişkin temel ilkeleri tespit etmektedir. Bu çalışma da son olarak, mal ve sorumluluk sigortaları bakımından sigorta hukukundaki halefiyet düzenlemeleri ele alınmaktadır.

	Halefiyetin Tanımı ve Özellikleri, Ortaya Çıkışı, Gelişimi, Benzer Kurumlarla Karşılaştırılması ve Üçüncü Kişinin İfası Sistemi İçindeki Yeri
	Halefiyetin Şartları, Hukuki Yapısı ve Sonuçları
	Kefilin Halefiyeti
	Müteselsil Borçluluk, Borca Katılma ve Edimin Bölünemeyen Niteliği Gereği Oluşan Birlikte Borçlulukta Halefiyet
	Genel Halefiyet Hükmünde (TBK. M. 127) Düzenlenen Halefiyet Halleri ve Mal ve Sorumluluk Sigortalarında Halefiyet