^{Uygulama Örnekleri Yargıtay Kararları ile}Türk Borçlar Hukukunda Ceza Koşulu

Ceza koşulu, Türk Borçlar Kanunu'nun 179-182. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Türk Borçlar Kanunu'nun 182. maddesinin üçüncü fıkrasında düzenlenen aşırı ceza koşulunun indirilmesini düzenleyen hüküm haricinde bu hükümler emredici nitelikte değildir. Yani taraflarca bu hükümlerin aksine anlaşmalar yapılabilecektir. Bu tez çalışmasının ilk bölümünde ceza koşulu kurumu geniş bir şekilde açıklandıktan sonra ceza koşulunun türleri ve ceza koşulunun benzer kavramlar olan götürü tazminat, temerrüt faizi, cayma parası ve bağlanma parasından farkı irdelenecektir. İkinci bölümde ise; Türk Borçlar Kanunu'nun 179/II. fıkrasında "Ceza, borcun belirlenen zaman veya yerde ifa edilmemesi durumu için kararlaştırılmışsa alacaklı, hakkından açıkça feragat etmiş veya ifayı çekincesiz olarak kabul etmiş olmadıkça, asıl borçla birlikte cezanın ifasını da isteyebilir." şeklinde tarif edilen ifaya eklenen ceza koşulu konusu ayrıntılı olarak Yargıtay uygulaması ile birlikte irdelenecek olup bu kapsamla sınırlı olmak üzere ifaya eklenen ceza koşulu ile zarar arasındaki ilişki, ifaya eklenen ceza koşulunu aşan zarar talebi ve borçlunun ifaya eklenen aşırı ceza koşulunun indirilmesini isteme hakkına değinilecektir.