Konut ve Çatılı İşyeri Kira Sözleşmesinin Kiraya Verenden Kaynaklanan Sebeplerle Sona Ermesi

Konut ve çatılı işyeri kiralarına ilişkin hükümler, 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun yanı sıra özel nitelikte olan 6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun'da da düzenlenmekteydi. Bu tür kira sözleşmelerine ilişkin olarak Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun'da düzenleme bulunmadığında tamamlayıcı olarak Borçlar Kanunu'nun ilgili hükümleri uygulanmaktaydı. Konut ve çatılı işyeri kiralarının ayrı kanunlara tabi olması uygulamada bazı karışıklıklara yol açtığından hem bu karışıklıkların giderilmesi hem de yeknesaklığın sağlanması amacıyla Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun, Türk Borçlar Kanunu'na İlişkin Yürürlük ve Uygulama Kanunu'nun 10. maddesi ile yürürlükten kaldırılmış. Böylece konut ve çatılı işyeri kira sözleşmeleri de Türk Borçlar Kanunu'na dâhil edilerek bu kanunlarda yer alan kiraya ilişkin hükümlerin bazıları aynen bazıları değiştirilerek, Türk Borçlar Kanunu'nun dördüncü bölüm ikinci ayrımında "Konut ve Çatılı İşyeri Kiraları" başlığı altında 339 vd. maddelerinde düzenlenmiş.

Kira sözleşmesi, 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun ikinci kısmının dördüncü bölümünde düzenlenmiş. Bu bölüm, üç ayrımdan oluşur: Birinci ayrım, "Genel Hükümler" başlığını taşımaktadır. Burada yer alan düzenlemeler genel hüküm olduğu için Türk Borçlar Kanunu'nda düzenlenen her türlü kira sözleşmesine uygulanabilir niteliktedir. İkinci ayrımda "Konut ve Çatılı İşyeri Kiraları", üçüncü ayrımda ise "Ürün Kirası" yer alır.

	Kira Sözleşmesinin Tanımı, Unsurları, Hukuki Niteliği, Süresi ve Sona Ermesi
	Konut ve Çatılı İşyeri Kiraları Hakkındaki Özel Hükümlerin Uygulama Alanı
	Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarının Sona Ermesi
	Kiraya Verenden Kaynaklanan Sona Erme Sebepleri
	Tahliye Davaları ve Sonuçları